ΑΠΟΛΛΩΝ 1926 - Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΩΤΩΝ-ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΑΠΟΜΙΜΗΣΕΙΣ!!!

February 22, 2009

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ


Μερικές σκέψεις με αφορμή τον αγώνα μπάσκετ του γυναικείου τμήματος απέναντι στο Π. Φάληρο που μόλις τέλειωσε με νίκη της ομάδας μας...


Πριν λίγες εβδομάδες ,κάποιοι, ανώνυμα τα έχωσαν από εδώ σε φιλάθλους του Απόλλωνα αποκαλώντας τους "τσογλάνια", κατηγορώντας τους για αλητεία, έλλειψη ήθους και γενικότερα καταλογίζοντάς τους μια συμπεριφορά η οποία βλάπτει την ομάδα...


Στο σημερινό παιχνίδι, που διεξάχθηκε σε ένα μισοάδειο γήπεδο, ήταν η κερκίδα των "καθώς πρέπει" φιλάθλων που πολλές φορές σηκώθηκε για να τα χώσει σε διαιτητές και αντιπάλους....


Δεν έγινε τίποτα το σπουδαίο, άλλωστε όλοι έχουμε στιγμές έξαψης και αγανάκτησης . Αλλού είναι το ζήτημα. Ότι ο Απόλλων παίζει παντού και πάντα Α-Π-Ρ-Ο-Σ-Τ-Α-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο-Σ.  Ολόκληρες γενιές Απολλωνιστών μεγαλώνουν ακούγοντας για το κυνηγητό που διαχρονικά τρώει η ομάδα...


Δεν είναι ψέμματα, ο Απόλλων είναι κατατρεγμένο σωματείο. Το γεγονός όμως αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να γίνεται συνήθεια και βίωμα, αλλά μάθημα. Ο Απόλλων, σαν οργανισμός, πρέπει κάποτε, με όσες δυνάμεις διαθέτει, με όλη του τη δύναμη, να χτυπήσει κάποτε το χέρι στο τραπέζι...και ας βγει χαμένος. Αλλά κάποτε πρέπει να διεκδικήσει  το δίκιο του δυναμικά. Όλα τα τμήματα βαδίζουν με το φόβο ότι στην παραμικρή διαμαρτυρία θα τιμωρηθεί η ομάδα. Δεν μπορεί να είμαστε τόσο αδύναμοι Και φυσικά δεν μπορεί οι αθλητές και αθλήτριες του Απόλλωνα να πάιζουν υπό καθεστώς τρομοκρατίας σε κάθε αντίπαλη έδρα. Για όσους δεν ξέρουν στα πλαίσια του γυναικείου πρωταθλήματος μπάσκετ, στη Χίο ένα γήπεδο εν χωρώ μας αποκαλούσε "βούλγαρους"...Ο θύτης όταν μυριστεί φόβο επιμένει με ακόμη μεγαλύτερο μένος.


Και φυσικά εδώ τίθεται ένα μεγάλο ζήτημα : Οι διοικούντες τον Απόλλωνα, σε κάθε τμήμα του, πρέπει επιτέλους να αποφασίσουν (και να μας ανακοινώσουν) τι είδους Απόλλωνα θέλουν. Αν μιλάμε για ένα σωματείο καθαρά πολιτιστικού χαρακτήρα που προάγει τον αθλητισμό ως ακόμα ένα μέσο για το ευ ζην έχει καλώς. Να το ξέρουμε και εμείς να μην τρέχουμε από γήπεδο σε γήπεδο εις βάρος τηε προσωπικής , επαγγελματικής και κοινωνικής μας ζωής. Ο Απόλλων μας κοστίζει πολλά σε χρόνο, χρήμα και ψυχική υγεία.


Αν πάλι θέλουμε πρωταθλητισμό και διακρίσεις οφείλουμε όλοι , μα όλοι, να γίνουμε ρεαλιστές. Ο πρωταθλητισμός στις μέρες μας απαιτεί πολλά περισσότερα από "δυνατά" ρόστερ και προικισμένους παράγοντες. Ο πρωταθλητισμός απαιτεί πυγμή, τριβές και συγκρούσεις. Οι διακρίσεις έρχονται, εκτός της αγωνιστικής αξίας, και με τσαμπουκά, δυναμισμό και σκληρή διεκδίκηση. Καρπαζοεισπράκτορας και πρωταθλητής δεν υπάρχει πουθενά , ούτε καν στις ταινίες.  Στον πρωταθλητισμό είναι πολλά αυτά που διακυβεύονται, και πάνω από όλα το χρήμα, και με το σταυρό στο χέρι μια ζωή μπορεί να φτάνουμε στην πηγή , αλλά νερό δεν θα πιούμε. Αντί λοιπόν να ελπίζουμε σε θαύματα ή σε "50-50" πρέπει εμείς οι ίδιοι πρώτα να θωρακίσουμε με κάθε δυνατό τρόπο τα νώτα μας.


ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΥΜΗΣΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ


 


ΥΓ. : Πάντα ο δολοφόνος γυρνάει στον τόπο του εγκλήματος, ίσως επειδή διαγράφει τα άσχημα περιστατικά από τη μνήμη του. Ο λόγος για τον ανώνυμο αρθρογράφο σε αθλητική εφημερίδα που δεν χάνει ευκαιρία να υπερασπίζεται το πρώην αφεντικό του και να βάλλει κατά του συνδέσμου. Σήμερα ήρθε να ρίξει και μια ματιά στο γυναικείο μπάσκετ. Α, ρε κακομοίρη...

No comments:

Post a Comment

ΑΠΟΛΛΩΝ 1926 - Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΩΤΩΝ-ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΑΠΟΜΙΜΗΣΕΙΣ!!!