«Τι σημασία έχει αν σφυρίχτηκε σε βάρος του πέναλντι, που δεν ήταν, αν δέχτηκε γκολ οφσάιντ από τρία μέτρα και αποβλήθηκε παίκτης χωρίς λόγο; Όλα εντάσσονται σε ένα συγκεκριμένο πλάνο…ο Απόλλων θέλει προστασία και όχι κλάψες. Ποτέ δεν άρεσαν στον λαό του Απόλλωνα οι κλάψες. Πάντα είχε κόντρα και κράτος και παρακράτος και επιβίωνε, στεκόταν όρθιος, μόνος και περήφανος…η ιστορία επαναλαμβάνεται. Πέρσι είχε κωμικοτραγικές παραστάσεις στο Καυτανζόγλειο και στα υπερκείμενα όργανα. Περιέργως χάθηκε στα χαρτιά ακόμη ένας θρίαμβος και ήρθε ακόμη ένας υποβιβασμός. Ακόμα δεν κατάλαβα γιατί…Ο Απόλλων είναι ιδέα, τρόπος ζωής, μια ονειρική ανίατη ασθένεια. Δύο φορές (1947-48, 1950-51) με άνωθεν εντολή του πήραν όλους τους παίκτες, γιατί δεν ήταν νομιμόφρον (ήταν κομμουνιστής δηλαδή) και επιβίωσε. Δεν τον αφήνουν να χτίσει το σπίτι του (γήπεδο), είναι πρόσφυγας στην ίδια την Καλαμαριά…όσο για τους πολιτικούς, πολιτευτές, κομματόσκυλα και άλλες πολιτικές «τσόντες»…μακριά από τον Απόλλωνα ΟΛΟΙ, καλά κάνετε και αδιαφορείτε για το διαχρονικό του δράμα, γιατί εμείς δεν σας θέλουμε ούτε ζωγραφιστούς…»
ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΥΜΗΣΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ


No comments:
Post a Comment